Tijn Touber is een bekende naam in spirituele kringen. Je zou hem ‘spiritueel pionier van de lage landen’ kunnen noemen. Toen hij meditatie introduceerde vanuit Amsterdam, stond dat nog in de – voornamelijk geitenwollen – kinderschoenen. Een van zijn kenmerken is dat hij spiritualiteit praktisch benadert en toegankelijk maakt voor een groot publiek.
Tijn Touber in een notedop: extreme verandering voor persoonlijke groei
Dit authentieke Alamaika verhaal werd gepubliceerd in We Are Pioneers 11, 2024. Beelden zijn gemaakt door Wendy Boon.
Degenen die hem kennen, hebben zijn levensverhaal vast wel eens voorbij zien komen. Tijn heeft er geen moeite mee om de ins en outs van zijn levensreis met de buitenwereld te delen. Zo vertelt hij regelmatig in interviews hoe hij in de jaren negentig op het hoogtepunt van zijn bloeiende muzikale carrière – Tijn was de voorman en songwriter van de toenmalige bekende Nederlandse popband Loïs Lane die nummer één hits scoorde – de boel de boel liet. Hij voelde zich goed in de inner circle van het hoofdstedelijke creatieve en muzikale wereldje, had een afwisselend leven en verdiende goed.
Overal in het land en in de media was hij samen met de andere bandleden een graag geziene gast. Toen kwam het moment dat Tijn voelde dat er meer moest zijn. Hij stelde zich open voor wat zich wilde ontvouwen en zo kwam hij uit op een ander pad. Hij ging meer naar binnen, zocht vaker de stilte op en vond aansluiting bij gelijkgestemden. Tijn volgde zijn innerlijk kompas en deed dat op een manier die aansloot bij zijn persoonlijkheid: all the way. Hij kwam terecht in India. Veertien jaar lang leefde hij tussen de yogi’s met bijbehorende levensstijl, inclusief celibatair leven. Het was in schril contrast met het leven dat hij daarvoor leidde, maar Tijn vaarde er uiteindelijk wel bij. Na veertien jaar keerde hij terug naar Amsterdam met een duidelijke missie.
‘In gewone taal roept spiritualiteit bij mensen geen weerstand op.’
“Ik wilde de vertaalslag maken van die prachtige oude en esoterische kennis naar het dagelijkse hier en nu. Mijn doel was om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Daarin maak ik geen onderscheid in leeftijd, geslacht, cultuur, beroep, rijkdom. Ik had vooral een sterke drive om juist die mensen te bereiken die vanuit zichzelf niet zo snel met spiritualiteit in aanraking komen. Mijn meditatie cursussen bracht ik bijvoorbeeld naar gevangenen in de Bijlmer bajes, naar politie agenten in opleiding en naar rechters. De uitdaging was voor mij om die tijdloze wijsheden – vaak overgeleverd in oude talen zoals Sanskriet- in gewone mensentaal en soms zelfs straattaal, de wereld in te brengen. Op die manier en in die vorm wordt het voor iedereen toegankelijk. Dan roept het geen weerstand meer op.”
“Een tijdje na mijn terugkeer uit India ontstond het project Stadsverlichting. Stadsverlichting ben ik begonnen vanuit mijn huiskamer. Ik had intussen veel onderzoek gedaan naar meditatie en las in diverse bronnen dat wanneer mensen samen mediteren, het een effect heeft op de omgeving. Het leek mij boeiend om te kijken of dat inderdaad zo werkte. Ik vroeg aan vrienden en wijkgenoten of ze mee wilden doen en er was veel animo. Al snel werd mijn huiskamer te klein voor de gezamenlijke meditaties. Vervolgens stelde ik voor om ook andermans huiskamers beschikbaar te stellen. Nou, dat is gaan sneeuwballen en op een gegeven moment maakten we zelfs een website. Voor Stadsverlichting. Uiteindelijk waren er ruim 1500 huiskamers die deelnamen. Geweldig! Maar helaas… Corona heeft veel roet in het eten gegooid. De meeste mensen durfden en durven sindsdien niet meer bij elkaar te komen.”
‘Stadsverlichting is een echt people’s power project.’
“Stadsverlichting was en is een gratis project, net als bijna alles wat ik doe en aanbied. Ik heb er zelf veel tijd en energie in gestoken, maar het was uiteindelijk wel een project door en voor mensen. Voor mij is het van belang om mensen te empoweren. Om hen zelf in hun eigen kracht te laten staan en hen de kracht van samen te laten ervaren: the power of the people. Als ik één ding heb geleerd, ook zeker in India, is dat ik geen goeroe wil zijn. Ik wil niet boven andere mensen staan, daar geloof ik niet in. Ik leef met het adagium van de Hopi-indianen: We are the ones we have been waiting for. Niemand gaat ons redden, we dienen onszelf te redden. Die boodschap draagt ook Stadsverlichting duidelijk uit. In het verlengde daarvan ontstond Schoolverlichting. Uit eigen ervaring en ook door anderen weten we dat schooltijd voor de meeste kinderen en jongeren veel stress geeft. Het moeten presteren, ergens bij willen horen, je moeten houden aan regels waar je je misschien helemaal niet goed bij voelt. Samen met een paar andere mensen sloegen we de handen ineen om scholen een alternatief te bieden. Vanuit het idee, okee, we hoeven niet meteen een heel nieuw schoolsysteem uit te vinden, maar laten we dan kijken of we vanut het bestaande schoolsysteem leraren kunnen inpireren om momenten van stilte in te lassen. Om de kinderen en jongeren vooral te laten weten; je bent allang goed zoals je bent. Het hele principe dat je ‘later iets moet worden’ is eigenlijk een heel raar idee. Lekker begin, zo. Natuurlijk is het goed om ambities te hebben en ergens naar te streven, maar vergeet niet dat je allang goed bent zoals je bent. Als tegenhanger voor het bestaande geluid kwam Schoolverlichting. En weer later ontstond Kidsverlichting, meditaties voor jonge kinderen. Dat is een project wat Elske, mijn huidige partner, vooral heeft opgepakt.”
‘Er is niets zo krachtig als de stilte.’
“Stadsverlichting gaat over samen en over mediteren. En mediteren gaat heel erg over het opzoeken van de stilte. Over het naar binnen keren in jezelf, de confrontatie aangaan met jezelf, geen afleiding meer toelaten. Ja, de stilte is echt een grote passie van mij, ik geef ook al meer dan vijfentwintig jaar stilteretraites op diverse plekken. Want wanneer je zeven dagen uitplugt, dan kom je jezelf heel erg tegen. De eerste twee dagen komt er heel veel omhoog, vooral allerlei gedachten. Dan zie je mensen heel erg strugglen, je ziet ze denken; Wat doe ik hier? Wat doe ik mezelf aan? Ik wil naar huis! De derde dag komen er vooral emoties omhoog, ook van zaken die ze misschien heel lang hebben onderdrukt, waar ze niet aan toe willen of kunnen komen. Maar dat kan ook omdat je de hele dag op Facebook zit, of omdat je het druk hebt. Veel mensen hebben het altijd maar druk. Maar als mensen echt door die lagen en onderdrukte gevoelens heen gaan, en ik help ze daarbij, dan zie je de vierde dag dat opeens het licht aangaat bij ze. Eerst is een stilteretraite dus heel confronterend en pas daarna wordt het inspirerend. Je herkent jezelf weer. ‘Ik kom weer terug bij dat kind in mezelf, dat kindje wat ik gewoon kwijt was geraakt. Ik kom weer bij die onschuld.’ Dat zijn de dingen die mensen dan zeggen. Je raakt in een staat waarin je puur geniet van het leven. Opeens hoor je weer de pracht van het gezang van een vogel. Je ziet een boom weer voor het eerst, hoe waanzinnig mooi hij is. En het genieten van eten! Een blaadje sla smaakt opeens hemels, je kunt het werkelijk weer proeven. Echt, in stilte eten geeft een totale andere dimensie. Mensen moeten ook vaak huilen vanwege al die intensiteit – ik ook hoor!- en vanwege de dankbaarheid die ze dan voelen.”
‘Ik wil een vrij mens zijn die zelf zijn eigen pad bewandelt. Dat is volgens mij wat we allemaal te doen hebben in het leven.’
“Nog even over COVID. Je hoort vaak mensen vertellen over het moment wanneer ze ‘wakker’ werden: ‘Wanneer had jij het door? Op welk moment werd jij wakker?’ Vanaf de eerste seconde in 2020 wist ik dat het verhaal niet klopte. Ik begon dus al snel filmpjes te maken op youtube om thema’s en kennis te delen waarvan ik voelde dat ze in deze tijd belangrijk zijn – en heel eerlijk gezegd maakte ik de video’s vooral voor mezelf, want daarmee houd ik mezelf scherp. Maar ook hier gold weer, dat ik op de een of andere manier weer in een soort pioniersrol stond. Ik geloof ook dat dat mijn aardse taak is. Waarom ben je hier op Aarde gekomen? Het antwoord weten op die vraag is heel essentieel, dat zegt ook schrijver Joseph Campbell . Dat te weten is je bliss, dan leef je in flow. Als je dat niet weet, ben je stuurloos. Ik weet waarom ik hier gekomen ben. Niet dat het daarom makkelijk is, helemaal niet zelfs, maar het zorgt er wel voor dat ik iedere ochtend weer opsta met het gevoel van ‘yes, weer een dag dat ik ga doen wat IK wil’. Ik volg mijn pad en dat is wat we allemaal te doen hebben. Soms lijkt het makkelijker om met de meute mee te gaan. Maar zo zit ik niet in elkaar, ik loop mijn eigen pad, hoe lastig dat soms ook is. Ik heb bijvoorbeeld ook nooit een gewone baan genomen, met een baas boven me die mij vertelt wat ik moet doen. Ik zou het niet eens kunnen.”
‘Je kunt gaan, je hebt op Aarde gedaan waarvoor je kwam. Maar je kunt er ook voor kiezen nog even te blijven. Want er gaat nog iets heel bijzonders gebeuren.’
“Voor 2020 schreef en publiceerde ik acht boeken. Allemaal helpen ze een handje om spiritueel bewustzijn toegankelijker te maken. De laatste van die reeks was Het geheim van genialiteit, wat gaat over hoe je zelf, via je bewustzijn, bepaalde kennis kunt downloaden. Dat was voor mij het hoogst haalbare binnen die reeks. Na die boekpresentatie stond ik bij de garderobe en voelde ik heel sterk: ‘Ik ben klaar. Ik kan naar huis, ik wil weg.’ Ik schrok daar ook een beetje van. Wilde ik dan echt zo graag weg hier? Een beetje verloren stond ik daar bij die garderobe. Op dat moment kwam er een oudere dame naar me toe. Zij vroeg me: ‘Wat ga je nu doen?’ Ik antwoordde haar naar waarheid, dat ik dat niet wist. Dat ik voelde dat ik klaar was. Zij zei tegen me: ‘Ja, dat klopt, je kunt inderdaad gaan. Je hebt gedaan wat je kwam doen, je hebt je karma ingelost. En er zijn hele elegante manieren om eruit te stappen.’ Ik was een beetje geshockeerd. Stond zij me nu te vertellen hoe ik zelfmoord kon plegen? Maar ze was nog niet klaar. ‘Je kunt ook besluiten om te blijven. Over een poosje komt er nog iets naar beneden, naar de Aarde, wat ik nog niet eerder heb gezien. Een parelmoeren licht en energie. Jij kunt een instrument zijn om dat licht op Aarde te verankeren. Bovendien heb je zelf ook nog wat traumaatjes die je mag uitwerken. Die kun je dan ook gelijk meenemen. Daarna kun je echt lekker weg.’ Het duurde een poosje voordat ik haar boodschap had verwerkt, maar uiteindelijk besloot ik om te blijven. Daarna kwam ik vanzelf terecht bij het kosmische en universele bewustzijn, wat de opeenvolgende niveaus zijn van fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel bewustzijn. Inmiddels begrijp ik ook wat die vrouw precies bedoelde met dat parelmoeren licht. Er zijn relatief nog weinig mensen die deze stappen willen zetten, ook in veel spirituele kringen verwerpen ze het hele kosmische verhaal. Ze geloven wel in een God, maar niet in andere sterrenrassen. Dit is wel de volgende stap op míjn pad. Daar komen ook mijn laatste boeken uit voort, Time Bender 1 en 2.”
‘Jij kunt een instrument zijn om het licht te helpen verankeren op Aarde.’ Dit lijkt Tijns gouden draad – zijn persoonlijke missie. Steeds een level hoger en een laagje dieper.
Petje af, Tijn!
Noot: De Amerikaanse literatuurwetenschapper Joseph Campbell specialiseerde zich in vergelijkende mythologie en godsdienstwetenschap. Hij liet een groot oeuvre achter, dat vele aspecten van het menselijk ervaren bestrijkt. Onder andere De reis van de held. Is een bekend werk van hem. Follow your bliss, oftewel ‘Volg je hart’, is het motto dat zijn denkwijze het beste samenvat.
