Met veel plezier en passie runde Angela Versluijs jarenlang een autorijschool. Het intensieve werk eiste zijn tol, want daar was opeens de dag waarop haar lijf zei: STOP. Ze kwam letterlijk haar bed niet meer uit en werd gedwongen haar werk te staken. Ze maakte de balans op: er moest iets veranderen. ‘Wie ben ik eigenlijk als ik niet werk?’, werd de vraag die opkwam. Het resulteerde in een innerlijk proces. Waarbij een dolfijnenreis naar Hawaii haar het laatste duwtje gaf tot een nieuwe invulling van haar leven.
“In de rustperiode die volgde nadat mijn lijf aan de noodrem had getrokken, voelde ik dat ik er even uit wilde. Mijn toenmalige coach, zij was ook helderziend, adviseerde mij naar Hawaii te gaan. Ik was stomverbaasd over die bestemming en zou er zelf nooit opkomen. Toch nam ik het advies serieus. Bij thuiskomst vertelde ik dit mijn partner Annemarij. Zij viel van haar stoel, want eerder die dag was haar oog op een afbeelding gevallen van iemand die bij Hawaii met een dolfijn zwom. Ze had het direct weer terzijde geschoven omdat een verre reis een no-go was door haar vliegangst. Toen ze hoorde met welk ‘helderziend’ advies ik was teruggekomen, besloot ze dat het tijd was geworden van haar vliegangst af te komen.
De reis bracht ons vele bijzondere ervaringen die je niet met woorden kunt beschrijven. Het gaf ook waardevolle inzichten: een daarvan was het idee om een nieuw soort onderwijs op te richten, de Levensreisschool. Een ‘school’ waarin iedereen op een geheel andere wijze dan nu gangbaar is, kennis verkrijgt en capaciteiten kan ontwikkelen om je te ontwikkelen vanuit je eigen talenten en natuurlijk aanwezige nieuwsgierigheid. De puurheid van ieder kind kan hierdoor behouden blijven. Ik kreeg een plek voor ogen waar niks moet, maar waarin ruimte is voor datgene wat er op een moment wil ontstaan. Als begeleider help je die ruimte te creëren, je schept een veilige bedding waarin kinderen en volwassen elkaar inspireren. Ik kan hier inmiddels veel meer over vertellen, want afgelopen jaar is de Levensreisschool begonnen in Drenthe. Het is bedoeld voor kinderen die thuisonderwijs krijgen, die op andere manieren leren zoals beelddenkers of voor degenen die (tijdelijk) niet passen in het reguliere onderwijs. En voor de ouders die zoeken naar een veilige plek waar kinderen mogen leren over zichzelf in rust, met ruimte en op hun eigen tempo. Iedere dag weer verbaas ik me over de stroomversnelling waarin het initiatief is terechtgekomen. Wat zich ontvouwt, is precies zo mooi als ik gewenst en gezien had.
Het verblijf op Hawaii speelde een grote rol in de ommekeer van mijn leven. Toen het idee van de Levensreisschool opkwam, wist ik meteen: ‘Dit mag ik gaan doen.’ Het gaf me een richting voor de toekomst, met veel dank aan de dolfijnen. Een van de bijzondere dolfijnervaringen wil ik graag delen: met een vriendin gingen Annemarij en ik de oceaan in. Normaliter vertel je elkaar waar de dolfijnen en, bedacht ik me hoe leuk het zou zijn voor mijn partner om deze ervaring in haar eentje te beleven. Ik zwom terug richting kust, hopende dat onze vriendin zou volgen. Toen hoorde ik roepen: ‘Angela! Stop! Kijk achterom!’ Ik zag dat de hele groep dolfijnen achter mij aan was gezwommen. Ze waren in groepsvorm om mij heen gaan liggen, hun snuiten naar me toe. De boodschap die ik op dat moment kreeg was een diepe en duidelijke: Jij hoort erbij.
Bij terugkeer in Nederland voelde ik dat mijn leven zoals het was niet meer paste. We verkochten het huis en gingen met ons campertje op pad. Anderhalf jaar trokken we rond, op zoek naar een woonplek buiten Nederland. Die plek kwamen we niet tegen. Mijn partner miste het ook om in haar moedertaal op hartsniveau gesprekken te kunnen voeren. We besloten weer in Nederland te gaan kijken. Uiteindelijk kwamen we via synchroniciteiten terecht in Drenthe bij een Anastasia-project (een initiatief gericht op zelfvoorzienende leefgemeenschappen in samenwerking met de natuur, red.). Daar sloten we ons toen bij aan – later bleek dat we toch toch niet geheel dezelfde visie hadden. Wel krijgt op deze plek de Levensreisschool – we zijn een leerplek, geen erkende onderwijsinstelling – een vliegende start. Ik voel dat ik hier nu helemaal op mijn plek zit en doe wat het leven van mij wil. Ouders uit de buurt kwamen uit zichzelf af op het initiatief. Van de twee dagen per week dat we open zijn, hebben we een groep van acht kinderen – het maximum – en een groep van zes, met nog twee open plekken. Elke aanmelding begint met een persoonlijk gesprek om te kijken of onze visie past bij het kind. We werken vanuit een yurt die in een weiland staat. Een toekomstige uitbreiding bij het Anastasia dorp begint ook te ontstaan, omdat kinderen uit het Anastasia project als vanzelf ook naar ons toekomen.
De boodschap van de groep dolfijnen trof mij in mijn kern. Het is ook wat ik de kinderen op de Levensreisschool wil meegeven: Jij hoort erbij. Jíj bent belangrijk. Iedereen is even belangrijk. Dus blijf vooral zijn wie jij bent. Leef vanuit je hart en volg je eigen pad. De kinderen die hier op deze school komen, hebben nog zo’n innerlijke wijs- en puurheid. Daarvan kunnen wij volwassenen veel leren. Maar andersom geldt ook dat volwassenen hun schat aan levenservaring en kwaliteiten hier kunnen overdragen aan de jonge generatie. Weet je, volgens mij wil het leven door ons heen geleefd worden. Je kunt een koers voor jezelf bepalen en doelen stellen, maar uiteindelijk gaat het hierom: Wat wil het leven van jou? Wanneer je vanuit je hart durft te leven en je je soms in het niet-weten bevindt, vraagt dat vertrouwen. Vertrouwen dat alles wat je in je leven ervaart, goed is. Dat het leven je brengt wat je toekomt en dat wat zich zal ontvouwen, voor jou het juiste is. Dat betekent niet dat het altijd leuk is, maar wel dat de ervaringen die jij krijgt voor jou precies de ervaringen zijn om te doorleven. Alles wat we meemaken op onze levensreis is bedoeld om te ervaren.”
Meer info over Angela en haar werk vind je op: www.levensreis-coaching.nl
Dit artikel verscheen eind augustus 2025 in De Andere Krant.
