Een ervaring bij praktijk Innergy van Sanne Woltjer
Somatisch lichaamswerk; breathwork; traumarelease; innerlijk reizen: De termen kwamen al vaak bij me voorbij en ook de uitleg ervan via boeken, you tube video’s, ervaringsverhalen of webinars. Mentaal begreep ik wat het inhield en wat voor impact het kon hebben. Ook had ik wel eens ademsessies en psoas release oefeningen gedaan in een informele setting. Er gebeurde toen weliswaar iets bij me, maar om nu te zeggen dat het werkelijk transformerend was: nee. Misschien had ik op dat moment gewoon nog te weinig bewustzijn op mijn vroegkinderlijk trauma? In mijn geval is veel trauma op latere leeftijd ontstaan, dus misschien was het moment gewoon nog niet daar.
Hoe het ook zij, toen ik aan tafel zat bij Sanne en met haar sprak over haar eigen levenspad en haar ontwikkeling tot holistisch trauma therapeut, voelde ik in mezelf een luide ‘ja’. En een ‘hèhè, eindelijk’. Er zat nog wel het een en ander aan opgeslagen emoties vast in mijn lijf en ik was er helemaal klaar voor om dat vrij te laten komen en vaarwel te zeggen. Beter laat dan nooit.
Overgave met behoud van eigen regie
Korte tijd later is het zo ver. Ik lig bij Sanne op het zachte bedje midden in haar mooie ruimte. Sanne begeleidt, is ‘spaceholder’ en zorgt voor een veilige energie om te kunnen laten gebeuren wat er gebeuren wil. Ik stel me open, ervaar en vertrouw – dit alles met een gezonde spanning. Voorafgaand aan de sessie wisselen we nog wat uit en drinken een kopje Blauwe Lotus thee. Sanne legt me uit wat ik ongeveer kan verwachten en hoe de sessie is opgebouwd. Ze benadrukt dat het veilig is en dat ik altijd zeggenschap houd over wat ik wel of niet wil doen. “Bedenk wel dat een bepaalde mate van overgave je zal helpen om datgene te kunnen ervaren wat jou het meest zal helpen. Als je vanuit angst de contrôle wilt behouden, kan dat uitlopen op een gemiste kans.” Die woorden knoop ik in mijn oren. Mijn intentie is om het voor mij hoogst haalbare te ervaren, daarom had ik die ‘ja’ zo duidelijk gevoeld. Overgave met behoud van eigen regie, dat moet toch mogelijk zijn.
De kaart die ik vooraf trek is ‘het innerlijke kind’. Het verbaast me niets want zij mag inderdaad nog eens liefdevol gehoord, gezien en gevoeld worden.
Na de opwarmende oefeningen komen de psoas oefeningen. Ze komen me bekend voor, maar nooit eerder deed ik ze onder begeleiding én met een duidelijke intentie. Ik realiseer me dat ik mezelf – en mijn innerlijke kind – hiermee serieus neem. Mijn lichaam reageert snel. De opgeslagen spanning wil er ontzettend graag uit; mijn benen en heupen trillen subtiel en intens. Van binnen voel ik ‘ja, laat maar komen’. Ik heb geen angst en ervaar geen weerstand. Sanne bemoedigt mij af en toe met enkele woorden zodat ik niet hoef te twijfelen of het wel ‘goed’ is wat er gebeurt. Halverwege de sessie laat ze me ervaren hoe ik mijn lijf – en mijzelf – even een pauze kan gunnen. De pauze is welkom, en haar interventie spiegelt me hoe ik soms de neiging heb om een beetje hard te zijn voor mezelf. Naast dergelijke inzichten komen er gedurende de sessie ook emoties voorbij. Ik voel verdriet en ook woede, maar het blijft nog aan de oppervlakte. Voornamelijk voel ik hoe mijn lijf via de psoas spier opgehoopte spanning kan loslaten. Dat voelt goed!
“We gaan door naar het ademen. Ik leg je eerst uit wat we gaan doen en zal je gedurende de sessie steeds aanmoedigen om tot jouw uiterste te gaan.” Ik neem me voor om me ook hiervoor open te stellen maar ik ben tegelijkertijd licht op mijn hoede. Een vriend van me is door te veel en te vaak verbonden ademhaling te beoefenen ooit in een psychose beland. Ook herinnerde ik mij een adem- en meditatie ervaring waarin ik mezelf voelde wegvloeien in het ‘al’ op een manier dat ik mijzelf kwijtraakte. En dat voelde niet goed. Op het moment dat het gebeurde kon ik mezelf gelukkig terughalen en stopte ik de meditatie. De begeleiding was online en bovendien ingesproken via een opname: ik kon dus nergens terecht met mijn feedback. Dat is nu anders – ik word professioneel begeleid en ben veilig. Opnieuw stel ik mij bewust open voor de ervaring.
Ik ben in mezelf en in het al
De muziek die Sanne draait wordt tijdens de ademsessie steeds intenser – het doet me denken aan filmmuziek om spannende scenes kracht bij te zetten. Wat mij betreft kan de muziek ook weggelaten worden of neutraler zijn. Ik ben mij bewust van de invloed die deze kan uitoefenen – iets wat voor mij niet hoeft. Toch zijn er momenten dat de muziek me wel degelijk helpt in de overgave te blijven. Al snel nadat ik het meest intense niveau van verbonden ademhaling bereik, raak ik in een soort trance-staat-van-zijn. Haal ik nog adem of gaat de ademhaling vanzelf? Waar ben ik? Waar is mijn lichaam? Ik ervaar een soort eenheid in energie maar kan net op tijd mijn eigen energie en aarding terugpakken. Wauw, wat gebeurt er? Ik ben een met het al zonder mezelf daarin te verliezen. Ik ben in mezelf en in het al – en ik observeer het vanuit mijn bewustzijn. Ik kan de verleiding weerstaan om in een soort gejuich uit te barsten om het met Sanne te delen. Het zwarte, zachte oogmasker dat Sanne me van te voren had gegeven, helpt me om deze innerlijke ervaring langer vast te houden. Hoe lang duurt het? In lineaire tijd waarschijnlijk hooguit enkele minuten – maar tijd en ruimte verdwijnen in het ‘nu’ moment. Een bijzondere ervaring en … Vrij van angst.
“Het kan zijn dat je later vandaag opeens erg moe bent,” geeft Sanne me nog mee vlak voordat ik vertrek. En inderdaad, na een verder opvallend energieke dag, stort ik aan het begin van de avond in. Het gebeurt op een manier die best fijn aanvoelt. Ik geef simpelweg toe aan een vermoeidheid die niet eens genegeerd kán worden. De overgave hieraan voelt als deel van het loslaten en het integreren van wat ik die ochtend heb ervaren. Ik heb er bovendien niet eens woorden aan hoeven geven. Ook dat is fijn en bevrijdend; mentaal er geen verhaal aan hoeven vast te plakken. Het is gewoon wat het is.
Terwijl ik dit schrijf ben ik alweer enkele dagen verder en kan ik bevestigen dat het allemaal nog een tijdje doorwerkt, zowel in mijn gedrag, bewustzijn én in mijn externe wereld. Het lichaams- en het ademwerk bij Sanne resulteerde bij mij precies in wat het in zich heeft om te kunnen doen: een helende én een verrijkende ervaring.
Dit ervaringsverhaal is gepubliceerd in het herfstnummer 2025 van Bewustzijn&zo. Online: bewustzijnenzo.nl
Foto: Sanne Woltjer
